Fantasie dat doet fantaseren
Voor kindjes vanaf 4 jaar
'Nino had een hondje dat hij niet had.' Zo begint het laatst verschenen prentenboek van gevestigd kinderboekenauteur Edward Van de Vendel, dit keer geïllustreerd door de waanzinnig getalenteerde debutant Anton Van Hertbruggen. Nino heeft een hondje dat geen echt hondje is, maar leeft in zijn fantasie. Dit hondje durft alles wat Nino niet durft en weet alles wat Nino niet weet. Dit geeft Nino alle kracht die hij nodig heeft om een gelukkig jongetje te zijn, ook in situaties waarin dit niet zo vanzelfsprekend is. Maar dan krijgt Nino plots een écht hondje. Zal zijn wereld nog hetzelfde zijn? Het blijkt geen probleem voor een kleine jongen met een drukke dierentuin in zijn hoofd…
Van de
Vendel gebruikt graag dieren in zijn boeken. Ze zorgen voor een opstapje naar
een andere, hogere dimensie die ervoor zorgt dat je het boek wel meer dan één
keer moet lezen. Nino haalt troost uit zijn ingebeelde hondje: het is is alles
wat hij zelf niet is. Zal hij nog wel kunnen fantaseren van zodra het tweede,
échte hondje er is? Sterker, zal hij dit nog wel durven? Uiteindelijk blijkt de
oplossing opnieuw in de fantasie te liggen, zonder de werkelijkheid daarmee
onrecht aan te doen. De kracht van het boek van Van de Vendel ligt echter vooral
in de eenvoud van zijn taal: zijn simpele zinnen zijn gemakkelijk te begrijpen
voor jonge kinderen en gewoonweg ontroerend voor de (voor)lezende volwassene.
De gevoelens van Nino zijn impliciet gehouden, zodat het boek niet te donker
wordt voor de jongste lezertjes. Lof voor Van de Vendel, die met dit
prentenboek een pilaar onder zijn oeuvre bijvoegt. Een klassieker in wording.
Het
hondje dat Nino niet had zou echter maar half zo geslaagd zijn, als de
jonge tekenaar Anton Van Hertbruggen de illustraties niet verzorgd had. De
eenzaamheid waar Nino mee kampt door de afwezigheid van zijn vader, wordt
prachtig weergegeven in de donkere en dynamische penseelstreken. Het hondje dat
Nino niet heeft, is getekend in potloodlijnen: het is aanwezig en toch weer niet.
Van Hertbruggen creëert boslandschappen die naar adem doen happen en doen
denken aan Canadese wouden of Scandinavische bergtochten. De veilige wereld in
Nino's hoofd contrasteert met de wijde wereld die buiten de fantasie ligt. En
toch laat het boek je op die manier zelf ook wegdromen en omhult het je opnieuw
met de veiligheid van de fantasie.
De eenvoud
van Van de Vendels tekst wordt hierdoor een uitnodiging om verder te kijken dan
wat de eerste aanblik ons biedt: het wakkert onze eigen fantasie aan en laat
ons mee dierentuinen dromen met de kleine jongen Nino. Kortom: een fantastisch
samenspel van Edward Van de Vendel en Anton Van Hertbruggen, de auteur en
illustrator zonder wie wij Nino niet hadden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten